Robert. Geboren onder de tropenzon. Getogen op het Friese platteland in een rietgedekt boerderijtje  te midden van een altijd groene zee van weiland.

Nieuwsgierig van aard. Veel jeugdige zwerverijen door het boerenland, bossen en boomwallen. Lekker poeren met takjes en stokken in waterpoeltjes, stuifzwammen en mysterieuze donkere dierenholletjes diep in de aarde. En natuurlijk scheppen met netjes in modderige slootjes. Stekelbaarsje en salamanders in jampotten van Tielse Flipje. Alleen, of met vriendjes, bouwde ik talloze boomhutten van waaruit ik gluurde naar langslopend wild, overvliegende vogels en onbereikbare meisjes. Ook nu ben ik nog altijd verzot op ontdekken en op reizen. Zowel in het echt alsook in het hoofd en het hart. 

De afgelopen decennia lag mijn woonstede in de randstad. Altijd wel druk, veel werken, kinderen, lekker blijven leven en soms overleven; ingrediënten van het menselijk bestaan. In het noorden van het land biedt Harlingen tegenwoordig wat meer ruimte, rust en mogelijkheden voor nieuwe evenwichten. Het is nu goed hier te toeven en er bestaat de gelegenheid om mijn liefde voor het schrijven wat meer aandacht te geven.

Schrijven is een fijne manier om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, om de soms chaotische gedachtestromen te reguleren, om te leren en om te ontspannen. Het is heerlijk om te spelen met woorden en taal. Een taalvirtuoos ben ik absoluut niet, wel simpelweg een product van de taalomgeving waarin ik ben opgegroeid. Geboren overzees, Nederlandstalig opgevoed in een Friestalig dorp om vervolgens via een universitaire studie te belanden in een wereld van vreselijk lange en zwaarwichtig juridische volzinnen. Het zijn enkele ingrediënten die mijn taalgebruik beïnvloeden. Ik ben graag wars van (taal)conventies maar ook weer onderhevig aan oubollige tradities. Mijn schrijverij is daarom soms wat tegenstrijdig. De belangrijkste maatstaf die ik hanteer is het plezier dat ik in het schrijven heb.

Taal gedraagt zich als een levend organisme. Het evolueert in de tijd. Het Oudnederlands is compleet anders dan het hedendaagse Nederlands. En vergeleken met mijn taallessen op de basisschool bestaat er tegenwoordig een steeds meer verengelste straattaal die ook niet alleen meer op papier maar vooral ook digitaal haar weg vindt. Zo vergaat het vrijwel elke taal. En dat is goed. Het is mooi om met taal uiting te geven aan wat je denkt, ziet, voelt, ruikt en hoort. Ontelbare nuanceringen en wendingen zijn mogelijk. Taal verbindt maar kan ook verwijderen. Taal is daarom altijd spannend en nooit saai. Kortom, spelen met taal en schrijven van tekst is leuk!